Omschrijving goede doelen.
- De dieren in Parga Griekenland
Parga (Griekenland)
Sofia-Themida Dourva startte januari 2017 met hulp aan dieren te geven. Bij de oprichting van Animal Rescue begon ze met 50 honden en pups die op een afvalberg “leefden”, ze waren allemaal ziek en veel puppy’s stierven door het Parvo virus. In 2019 nam Sofia de laatste twee teefjes op waar geen adoptant voor te vinden was. Zij kreeg een groep van vrijwilligers mee in haar idee en sinds dat jaar doen zij alles wat in hun macht ligt het stadje veiliger te maken voor dieren.
Zij voeren, vaccineren, steriliseren, verstrekken medicijnen, geven voorlichting en zorgen in het algemeen voor de dieren ( niet alleen honden en katten ). Zij doen wat ze kunnen, maar het lijkt nooit genoeg te zijn. St. Dierenhulp zonder Grenzen Internationaal kreeg een verzoek om te helpen. Wij willen dit graag proberen, met jouw donaties en steun kunnen wij die hulp hopelijk gaan geven. Zoals de meeste vrijwilligers in Griekenland krijgen ook de vrijwilligers in Parga geen hulp van de gemeente voor medische zorg, geen enkele hulp trouwens. Je begrijpt dat naast de nodige verzorging, de rekeningen voor voer en van de dierenarts hoog oplopen. De dieren zijn afhankelijk van de groep vrijwilligers die hen verzorgen. Helaas doet de dierenarts van de gemeente alleen simpele ingrepen, als er een noodgeval is gaat Sofia naar de dierenkliniek in Preveza, een rit van ongeveer 50 km. Daar kunnen ze alles kunnen onderzoeken d.m.v. röntgenfoto's, echo's etc. Sofia is ook degene die de dieren verzorgt.Helaas verblijven de meeste dieren nog op straat, er is ( nog ) geen shelter. Sofia en haar partner Petros bezitten een stuk grond van ca. 2.5 hectare. Zij hebben toestemming gevraagd het land te mogen omheinen en plekken te creëren om honden op te vangen, een plek voor puppy’s, reuen en teven. De honden zijn dan veilig en kunnen in de gaten worden gehouden. De gemeente liet het koud, het kon ze eenvoudigweg niets schelen. Hoop is nu gevestigd op het inzamelen van geld
- Stichting Dierennood, project 81. Ernest Stancovici, 68 jaar oud. Al ruim 30 jaar opent hij zijn hart en huis voor de meest kwetsbare groep in zijn stad, de zwerfdieren. Samen met zijn vrouw Lily vangt hij de zieke, oude en zwakke dieren op in zijn huis in Craiova, Roemenië. En twee keer per dag rijdt hij naar zijn 'paddocks' 15 kilometer buiten de stad. Hij voert daar zijn honden, meestal zijn er dat tussen de 50 en 60, maakt de hokken schoon, deelt medicijnen uit en brengt zieke en gewonde dieren naar de dierenarts. Ook is er altijd tijd voor een aai en een knuffel.
Aan elke oproep voor een dier in nood geeft hij gehoor. Ongeacht dag, tijdstip of plaats.
- Stichting Dierennood, project 168. Werkpaarde en ezels in Egypte hebben een heel hard bestaan. In hun dagelijkse leven is er weinig mededogen. De dieren worden al jong ingezet voor – veel te – zwaar werk. Er worden lasten op hun rug gelegd waardoor ze haast door de poten zakken of ze moeten karren voorttrekken die overbeladen zijn.
Voeg daarbij de hoge werkdruk zonder rustmomenten, de zweepslagen en de uren in de brandende zon zonder voldoende eten of drinken en je kunt je voorstellen dat de dieren er regelmatig letterlijk bij neervallen. Er is weinig empathie voor de harde werkers, ze worden slechts gezien als werktuig.
Het Australische echtpaar Jill en Warren Barton zijn fervente paardenliefhebbers en wilden meer dan 10 jaar geleden graag iets goeds gaan doen voor paarden in nood. Zo kwamen zij terecht in Egypte waar ze vrijwilligerswerk gingen verrichten in een paardenopvang aldaar.
Alles wat ze dachten te weten over dierenleed werd volkomen teniet gedaan door het zien van het onbeschrijfelijke leed met eigen ogen.
Terug in Australië kregen ze de verschrikkelijke omstandigheden maar niet uit hun hoofd. En zodoende verruilden ze hun, destijds luxe, bestaan om zich volledig te gaan wijden aan het helpen van paarden en ezels.
Zij hebben in Giza, vanuit het niets, een zelfstandig opererende dierenkliniek en -opvang opgericht die zich richt op de lokale werkdieren in Cairo en omgeving. Ze werken met vrijwilligers en zijn dat eigenlijk zelf ook.
Ze ontfermen zich over zieke en gewonde, mishandelde en zwáár verwaarloosde paarden en ezels. Ze behandelen hen en geven voorlichting aan de eigenaren zodat de dieren hopelijk een betere toekomst tegemoet gaan.
Educatie en voorlichting over hun werkdieren is dan ook hard nodig om de band tussen mens en dier te verbeteren. De onvermoeibare vrijwilligers van EEA doen al het mogelijke om enige verbetering te bewerkstelligen.
In al die jaren hebben ze inmiddels duizenden paarden en ezels kunnen helpen.
Naast de kliniek bevindt zich ook nog een opvang. Voor sommige paarden en ezels betekent dat nog een fijne, rustige oude dag. Het is ze zó gegund!
Verder deelt de EEA benodigdheden voor de verzorging uit, zoals goed passende halsters, zachte neusbanden, vliegenmaskers, paardendekens en zadeldekens om de kans op verwonding te voorkomen.
- Soy Dog Organisation, The dog meat trade is one of the most serious animal welfare issues in Asia. Soi Dog Foundation is working in several countries to end this inhumane and barbaric practice.